ağlamak
 

en sevdiğim ve sonrasında çokça rahatlığım aktivitemdir :)

bazen bi filme , bazen bi şarkıya , bazen bi fotoğrafa, bazen hatırlamaya, bazen alınan kötü bi habere ve nadirde olsa bazen alınan güzel bi habere ağlarım...buraya kadar herşey normal ve kabul edilebilir...


ama arkadaş sırf ağlamak içinde uyumadan önce birinin cenazesinide kaldırmazsın be... evet evet hayal ediyorum sevdiklerimin ölüm haberlerini alırsam ne olur, ne yaparım diye... ve sonrasında cenazelerini kaldırıyorum sabaha kadar...ama nasıl ağlamak . hani gerçek cenazeleri olsa anca bu kadar canladırılır , anca bu kadar acı yaşınır minvalinde

sonrasında ağlamaktan yorgun düşen gözler, ıpıslak yanaklar ve sırılsıklam olmuş yastıkla uykuya dalarsın mis gibi....ve tabi daha sonrası sabahı kan çanağına dönmüş, balon balon şiş şiş gözler ve rahatlamış bir ruhla güne uyanırsınız...

ve dost çevrenizde o kadar iyi tanınırsınız ki bu halimi görenler gece kimin cenazesini kaldırıp gömdün derler :)

Yanıt: ağlamak
 

İnsanı rahatlatır.