BESİNLER

Artık “dişiniz çıktı” der,
Süt vermez cici annemiz.
Alır kucağına sever,
Toprak, ikinci annemiz.

Besler bizi bin bir öğün
Yemişler, sebzeler her gün,
Beni yanına götürün,
Toprak ikinci annemiz.

Hepsinde bir türkü, bir ses,
Buğday, dut, kiraz, patates.
¦Hadi bana bir kavun kes,
Toprak ikinci annemiz.

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA

AÇLIK ÇEKEN ÇOCUKLAR

Açlık çeken çocuklar gördüm.
İncecik elleri
Ve bacaklarıyla
Kovalıyorlardı yüzlerine üşüşen
Sinekleri..
Ne düşünüyorlardı,
Hiç belli değildi.
Yoksa durmuş muydu
Beyinleri..

Açlık çeken çocuklar gördüm.
Kırılmasın diye
Bir çoğunun kemikleri,
Dokunmaya korkuyordu
Zavallı anneleri..

Konuşacak hali yoktu
Hiçbirinin.
Sancı duvarına
Yuva yapmıştı gözleri..

Açlık çeken çocuklar gördüm,
Zaire’de, Kongo’da, Nepal’de
İçimde yanıp duruyor közleri …

Mehmet ATİLLA

EKMEK ÇÖPE ATILIR MI?

Güzel anam, tatlı bacım,
Ekmek çöpe atılır mı?..
Dün tok iken bugün aç’ım;
Ekmek çöpe atılır mı?..

Tarla sürdük, tohum ektik,
Hasat için neler çektik,
Biraz olsun gülecektik;
Ekmek çöpe atılır mı?..

İnsanlığın ilk nimeti,
Kavimlerin hareketi,
Sofraların bereketi;
Ekmek çöpe atılır mı?..

“Bir parçadan n’olur..” deme,
Bu götürür Cehenneme,
Güme gider hayat güme;
Ekmek çöpe atılır mı?..

Parçalardan bütün olur,
Ekmek kaybı çetin olur,
İnsan öksüz-yetim olur;
Ekmek çöpe atılır mı?..

Kıtlık, savaş bundan çıkar,
Eğri kılınç kından çıkar,
Nice ruhlar candan çıkar;
Ekmek çöpe atılır mı?..

Dünyamızın yarısı aç,
Muhtaç sana, bana muhtaç,
Açlığa tek çare-ilâç,
Ekmek çöpe atılır mı?..

Ekmeğe hor bakan onmaz,
Menfi tavır takan onmaz,
Bu nimeti yakan onmaz,
Ekmek çöpe atılır mı?..

Buğday, arpa, mısır ekmek,
Gözyaşı, ter, nasır ekmek,
Bizdedir ah.. kusur ekmek;
Ekmek çöpe atılır mı?..

Bayat olur, taze olur,
Devran döner bize olur,
Başa, dize, göze olur;
Ekmek çöpe atılır mı?..

Ecdadımız hürmet etti,
Peşi sıra yaya gitti,
Cana kıya kıya gitti;
Ekmek çöpe atılır mı?..

Elem verir.. Bitsin bu huy,
Uygarlığı yaşarken duy,
Öpüp öpüp başına koy;
Ekmek çöpe atılır mı?..

Dualara yetik ekmek,
Her yemeğe katık ekmek,
Olur mu hiç atık ekmek;
Ekmek çöpe atılır mı?..

Rabbin hışm’ı yaman olur,
Zaman âhir zaman olur,
Servet-saman duman olur;
Ekmek çöpe atılır mı?..

Eski hırka giyineyim,
“Allah için ver..” diyeyim,
Değerlendir sevineyim;
Ekmek çöpe atılır mı?..

Mehmet Hulusi ÖCAL

DENGELİ BESLEN

Öğretmenim anlattı
Hergün farklı yemeyi
Tatlı, tuzlu demeden
Her gıdadan yemeyi.
Ispanak demir yaparmış
Havuçla beslenirmiş gözlerim
Eğer süt içmezsem
Kısa kalırmış kemiklerim.
Boyum uzasın diye süt içmeliyim
Annem ne verirse hemen
Hapur hupur yemeliyim
Büyüyünce bende.
Çocuklarıma bu şiiri söyleyeceğim.
Dengeli beslenin
Çabuk büyüyün diyeceğim.

Emine ÇELİK

PAZARYERİ

Maydanozlar, naneler,
Ayvalar, kestaneler,
Sırt sırta vermiş gibi,
Pazarı kaplamışlar.

Şu pırasa, havuca,
Ispanaklara bakın.
Şu iri elmalarda,
Al yanaklara bakın.

Bakın şu lahanaya,
Bakın şu kerevize.
Hepsi de ayrı, ayrı,
Nasıl gülüyor bize.