ABD Utah Maden Kazası | 1 Mayıs 1900

UTAH Maden Kazası, 1 Mayıs 1900'de Winter Quarters kömür madeninde meydana gelen bir maden patlamasıydı. Maden, Utah'ın Scofield kasabası yakınlarında meydana gelmiştir. Can kaybı açısından, Amerikan tarihinde o dönemin en kötü maden kazasıdır. Patlama ayrıca Carla Kelly'nin My Loving Vigil Keeping adlı romanının konusunun da önemli bir unsurudur.

Arka plan
1 Mayıs 1900'de Kışlık Maden'de meydana gelen bir toz patlaması en az 200 kişinin ölümüne neden oldu, bazı kurtarma görevlileri ölü sayısının 246'ya kadar çıktığını söylüyor. Bazıları patlamada anında öldü, ancak çoğu beyaz nem ve art nem nedeniyle boğularak öldü. Ölüm o kadar hızlı gerçekleşti ki maden işçilerinden bazıları hâlâ aletlerini sıkı sıkıya kavramış halde bulundu. Hala çok sayıda ölümle Amerika Birleşik Devletleri'ndeki en kötü maden felaketlerinden biri olarak sıralanıyor. Ölü sayısı 200'dü, ancak cesetlerden biri Ağustos 1900'e kadar bulunmadığı için bu konuda biraz karışıklık vardı. Başka sayılar da önerildi, ancak bu iddiaları destekleyecek çok az veya hiç kanıt yok.

Neden
Ölenlerden birinin saati sabah 10:28'de durmuştu. Eyalet Maden Müfettişinin Raporu, 4 Numaralı Bölümde on adet 25 poundluk kara barut fıçısı patladığını tespit etti. Bu, 4 Numaralı Bölümde patlayıcı bir güçle yayılan kömür tozunu tutuşturarak madencileri öldürdü ve 20 tane dağınık barut fıçısı daha tutuşturdu. Patlama, 4 Numaralı Bölümü havalandırmak için kullanılan fanı havaya uçurdu. Ancak bağlı olan 1 Numaralı madende fan çalışmaya devam etti ve patlamanın kalıntılarını, özellikle karbon monoksiti (sonradan gelen) 1 Numaralı Bölüme çekti. 1 Numaralı Bölümdeki madenciler patlamayı hissettiklerinde en doğrudan yoldan, yani 4 Numaralı Bölümden kaçmaya çalıştılar. Patlamanın nereden kaynaklandığını bilmeden doğrudan zehirli gaza doğru yürüdüler ve yenilip öldüler. Birçok işçi kaçmak için madenin çok içine girmişti.

Sonrası
Sonraki iki gün boyunca Clear Creek ve Scofield kasabalarından birçok kişi cesetleri çıkarmak ve ölü ve yaralılarla ilgilenmek için çalıştı. 4 Numara'daki cesetlerin çoğu yakılıp parçalanmış ve çuvallara konulmak zorunda kalmışken, gazla öldürülenler madenden çıkarılmak üzere düzinelerce kömür arabalarına yüklenmiştir. Cesetler temizlenip giydirilmek üzere şirket pansiyonuna götürülmüştür. Daha sonra ailelerin kocalarını ve oğullarını almak için endişeyle bekledikleri okul binasına götürülmüştür. Ölülerin çoğu, 5 Mayıs 1900'de iki büyük cenaze töreni sırasında toprağa verilmiştir. Scofield kasabasındaki her aile kazadan etkilenmiştir. Felaket 107 dul ve 268 babasız çocuk bırakmıştır. Tüm ölüleri gömmek için Denver, Colorado'dan 75 tabut ithal etmek zorunda kalmıştır çünkü Salt Lake City'den sadece 125 tabut getirilebilmiştir. Scofield mezarlığında 135 mezar kazıldı, bunlardan bazıları babalar ve oğulları barındıracak şekilde genişletildi. 51'den fazla tabut taşıyan cenaze trenleri kalan madencileri evlerine taşıdı. Ölenlerin altmış biri Fin Amerikalıydı . Finlandiya'dan sadece üç ay önce gelen yaşlı Luoma ailesi 6 oğlunu ve 3 torununu kaybetti; 18 yaşındaki bir gelin babasını, iki kardeşini ve kocasını kaybetti.

O zamanlar, Winter Quarters Madeni patlaması ülkenin en kötü maden felaketiydi; şimdi beşinci sırada yer alıyor. Felaket, ertesi yıl greve ve kömür madenlerinde daha iyi güvenlik ve maden işçilerine daha iyi muamele çağrılarına yol açtı.

Bölgede diğer kömür madenleri faaliyet göstermeye devam ediyor. Utah, Scofield'da artık ölenler için bir anıt var.