
Türk devletlerinde hükümdarlara yani yöneticilere türlü adlar verilmiştir. ‘Tan-hu’ veya ‘şan-yü’, ‘kağan (khagan)’, ‘kan (han, kral)’, ‘yabgu (cabgu)’, ‘idi-kut’, ‘il-teber’, ‘erkin (kül erkin, ulug erkin)’ vb. bunlardan en yaygın olanı kağandı.
Türk kağanı göğün altındaki bütün ülkelerin tek bir yöneticisi gibi düşünülmüştür. Yeryüzünün yöneticisi sayılan Türk kağanları ‘Tanrının yarlığı’ ile dünyanın bütün ülkelerini yönetmiştir.