İnsan, kendisine gerekli olan bir şeyden uzun süre yoksun kalırsa ona karşı olan tamah ve iştahı artar. Sonra onu elde edince, ne kadar çok olursa olsun, kendisine yetmeyeceğini sanır. Aç insanların, gördükleri her yiyeceği canlarının istemesi gibi. Bu tür bir açgözlülük ve tamah, kişileri küçük düşürücü bir özelliktir.
Aza kanaat edilmediği, eldekiyle yetinilmediği zamanlarda söylenir.