Kişilerin gerçek yüzleri çok sonradan ortaya çıkar, iyilik edilen, yardımda bulunulan, hatta yıllarca himaye edilen öyle nankör insanlar olur ki kendilerine el uzatan insanlara fenalık eder, arkadan vururlar.
insanlar, kendilerine devamlı yapılan iyilikleri, sanki vazgeçilmez hakları gibi algılayıp iyilik yapanları buna mecbur ve sorumlu tutarlar. Her gün iyilik gören kişi bir gün iyilik görmese hemen düşman olur. Her gün bir altın verdiğimiz dilenciye bir gün vermeyiversek bizden kötüsü olmaz. Oysa aynı dilenciye ayda bir altın vermiş olsak belki bize ömür boyu minnettar kalır. Yani iyilikte de, azarlamada da; yetkide de, sorumlulukta da ölçüyü kaçırmamak gerekir. Aksi takdirde bir gün gözümüzün oyulması kaçınılmazdır. Her hususta ölçülü davranmayı tavsiye için söylenir.