ERKEN SABAHTA YA DA BİR YAZ ÖĞLESİNDE

Erken sabahta ya da bir yaz öğlesinde
Kurnaz gözler bakıyor bana bir ağacın yapraklarından
Değişmez hızıyla geçiyor zaman
Uyuklar gibi görünse de

Çocuklar gibi masum, korunmasız
Uzanmış dallar kendiliğinden
Hafif rüzgârda titreşirlerken
Bir şey söyleyecekler sanırsınız

Her şeyde sonsuz tekrarı kendinin
Ben bu durdurulmaz devinimin
Bir parçası mıyım, değil miyim
Yaşam ve ölüm akarken iç içe
Dönüşerek birbirlerine
Sonsuzca yok olacak bir ben miyim

Büyükada, Ağustos 2007