Her şeye tek başına yetmeye çalışıp, kimse tarafından anlaşılamamak...
Yoruldum günlüğüm...
Kimsenin beni anlamamasından...
Herkes beni tanıdığını zannediyor, hiç kimse tanımıyor
İçim yangın yeri, darmadağın odaları...
Hangi yanı toplamaya çalışsam, diğer yanı dağılıyor...
Her şeyi sevgiyle yapıyorsun da, üzgünken yorgunluk çöküyor üstüne,
Yetemiyorsun.
Ben nelerle uğraşıyorum, nelere kafa patlatıyorum,
Şu yaşadıklarıma bak günlük.
Niye herkes bu kadar zor.
Bir nefeslik canımız var zaten şu hayatta.
Eninde sonunda bir gün ölüp gideceğiz, hiçbir şey götüremeyecek,
Ardımızda hiçbir şey bırakamayacağız...
Sadece şu hayatı huzurla yaşayıp ölmek istiyorum...