Eğitimin dönemiyle çocuğuna yakınlaşan babalar çocukları için gerçekten babalık görevini yapmış sayılırlar mı?
Babalık çok daha erken dönemlerde başlar. Anneler karınlarında çocuklarını taşır iken onunla duygusal bir bağ kurabilirler, bu çok kolaydır ve doğal olandır. Yani annelik çocuklar daha karınlarında iken başlar. Ama babalığında böyle olması gerekir, daha anne karnında iken çocukları ile konuşmalılar, onu hissetmeye çalışmalılardır. Doğum anından itibaren fiziksel bağlantı kurmalılardır. Çocuklar nasıl annelerinin kokularını tanıyorlar ise babalarını da kokularından tanımalılardır. Daha ilk günlerden başlayan bu baba çocuk ilişkisi ileride çok daha sağlam temellere oturmuş bir ilişkiye dönüşecektir. Babalar ilk dünyaya geldiği yıllarda kendilerine ihtiyaç duymadığını düşünse de uzmanlar bunun tersini düşünmektedir. Çocuklar ne kadar küçük olurlarsa olsun babalarının kucaklarında kendilerini çok daha güvende hissederler. İlerleyen yıllarda babalarıyla bu ilişki içerisinde olan çocuklar babalarının eve dönüşlerini özlemle beklerler, babaları eve gelince mutlulukları artar ve onunla konuşmak ister. Fakat maalesef birçok baba günün yorgunluğundan çocuklarının bu isteklerine karşılık vermezler ve onları mutsuz ederler. Babalarından beklediği reaksiyonu göremeyen çok ile babaları arasında bağ gün geçtikçe yıpranır ve güvensizlik oluşur.