
Lokum, Osmanlı saray mutfağının vazgeçilmez tatlısıydı. Osmanlıca’da “rahat ul hulküm” yani “boğaz rahatlatan” kelimesinden türetilen lokumun geçmişi 15. yüzyıla dayanmaktadır. İlk olarak 15. yüzyılda ortaya çıkmış olmasına rağmen, özellikle 17. yüzyılda Osmanlı’da yaygınlaşmaya başlamış ve 18. yüzyılda da Avrupa’da bir İngiliz seyyah vasıtasıyla “Turkish delight” olarak tanınmıştır.
Pers İmparatorluğu’nda hüküm süren Sasanilerin sıkça tükettiği tatlı olan “abhisa” , kesin olmamakla birlikte lokumun kökeni olarak bilinmektedir. Hacı Bekir Efendi ise lokumun ilk üreticilerinden biri olarak sayılmaktadır. 1777 senesinde Kastamonu’dan İstanbul’a gelerek Bahçekapı’da ufak bir dükkan açmış ve bu ufacık dükkanda lokum gibi harika lezzetler üretmeye başlamıştır. Hacı Bekir, devrin padişahı tarafından, sarayın şekerci başısı olarak göreve getirilmiştir. Lokumun yumuşak bir tatlı olmasının sebebi, I.Abdülhamit’in isteğidir. Hacı Bekir Efendi’nin I.Abdülhamit’in isteği üzerine pekmez yerine “kelle şekeri” olarak da bilinen rafine şekeri kullanarak hazırladığı yumuşak lokum, günümüzdeki Türk lokumunun ilk örneğidir.