|
Yanıt: SiyahSancaktaR Ve HayaT
Vazgeçtim artık..
Ne yürek dayanır artık yoklugunun acısına Ne de güneş dogar, umutsuz günün sabahına Ayrılık acıtsada içimi bir kor gibi... Sensizlik ; sessizlik gibi suskun ,çaresiz Katlanılması zor .. Vazgeçtim tüm sevdalardan Tek Senden geçemedim.. Vazgeçtim! tüm sevdiklerimden Sen olmayınca Ve Vazgeçtim kendimden... Artık yoktun sen Artık yoksun sen.. Ve yoklugun sardı hertarafı istemesemde Kelimeler kifayetsiz artık Diller çaresiz, Gözler nemsiz, Yürekler sessiz, Ve ben sensiz.... Sen kimsin? Sen nesin ? bilmiyorum... Ama Ben vazgeçtim artık.... |
Yanıt: SiyahSancaktaR Ve HayaT
Can a ıraksak, canan nerde?
ne garib; buralarda terk edilen ile terk eden bir. ya "bir olan"a vefa ne alemde! -ı- buralarda, bir "terkedilmişlik" seziliyor. bir terk eden ; vefayı katleden , bir de terk edilen; mazlum, mahsun, vefası katledilen. buralarda bir hüzün seziliyor şimdilerde ; bir yorgunluk , umutsuzluk, çaresizlik. mavisini yitirmiş yaşamak ; sema gri, toprak , yağmura hasret , yağmur özü olan suyun arayışında su, özü olduğu insandan şikayetçi ; özü su olan, suyun katili şimdilerde.. buralarda bir "terkedilmişlik"seziliyor! -ıı- buralarda bir "sevgisizlik" seziliyor hakiki aşıklardan söz edilmez olmuş; karın doyurmak için yazılan sevgi sözleriyle doymaya çalışıyor, sevgiye aç yürekler. yok yok! yürekler tanımamışlar, mutlak sevdayı yüreklerine azık eyleyip yemeden doyanları, halden anlayıp, hal diliyle her şeyi anlatanlar, tanıtılmamış buralarda "rıfk" hiç kimsenin sıfatı olmamış ; "güzel" hiç karşılığını bulmamış ; yetim kalmış buralarda hiç kimse "kardeş" olmayı teklif etmemiş annesinin evladından başkasına, buralarda bir "sevgisizlik"seziliyor! -ııı- buralarda bir vazgeçmişlik seziliyor; her niyazın hemen bekleniyor karşılığı , niyazda ısrarcı olmanın, acziyeti derin yaşamanın gerekliliği tartışılır olmuş. şartlar değiştiği vakit , sevginin rotası değişivermiş , bir menzil seçmez olmuş artık insanlar ahsen, hatrına fedakarlık yapılan değilmiş ; güzeller hatrına yaşanır olmuş alem; güzellerin hatrına söz eylenir; saz çalınır olmuş buralarda birden vazgeçmişlik seziliyor! -ıv- buralarda bir "şükürsüzlük" seziliyor; insanlar, teşekkür etmez olmuşlar birbirlerine; herkes başarıyı , kendinden bilir olmuş bundandır ki nimet, fark edilmez olmuş; nimeti sahiplenmiş olanlar , şakir kelimesini sahiplenmemişler, şakir halktan ırak düşmüş, kuytu köşeleri mekan bilmiş! nimetin sahibini fikredene de, sual soran kalmamış; fikreden, yüreğinde yaşar olmuş marifet makamını, marifete iltifat eden kalmamış! -v- buralarda bir kararsızlık seziliyor zihinler , med-cezirler yaşar her eyyam-ı biyzde yürekler hep öteleri özler ; ama ayaklarının bağlandığı kürenin, kurşundan olduğunu unutur olmuş yürekler , özgürleşmeyi diler; ama kendi dünyasının sınırlarını , birilerinin çizmesini bekler. birin müjdelediği inşirahı dilerken diller, birilerinin hatrına yaşanır hayatlar. buralarda bir kara(rsız)lık seziliyor.. -vı- buralarda bir terkedilmişlik !seziliyor; terk edenler , yeni terklere hazırlanırken terk edilenler, acıyı boğazlarındaki düğümlerde hıfzederler; hesapta şahidlik etsin diye terk edilenler ,rahatça ağlayamaz buralarda çünkü "sebepsiz ağlanmaz (!)" . buralarda özü terk ediş seziliyor; oysa özüyle dost olanlar, hiç yüreklerini terk etmemişti; çünkü özle dost olmak, yüreği "amir"eylemeyi gerektiriyordu, özle dost olmak, yürekle söz birliğine varmayı gerektiriyordu. -vıı- buralar çok garip; buralar, insana ırak! cana ırak! canana ırak! buralarda "yolcu" olmak gerek! ve artık demir almak gerek! .. mola bitti; ama "can" sıkıldı! |
Yanıt: SiyahSancaktaR Ve HayaT
İnsan bekleyendir...
Farkında olmadan bekler o. Bilerek bekler. Birlikte bekler. Yapayanlız bekler. Beklediğinin kim olduğunu bilerek bekler. Beklediğinin kim olduğunu bilmeden bekler. Bekleyenleri bekler ve beklenmek ister... |
Yanıt: SiyahSancaktaR Ve HayaT
Alıntı:
En kötüsüde belirsizliktir.. :) |
Yanıt: SiyahSancaktaR Ve HayaT
Alıntı:
|
Yanıt: SiyahSancaktaR Ve HayaT
Gönlüne sağlık abicim <3
|
Yanıt: SiyahSancaktaR Ve HayaT
Kaleminize emeğinize sağlık.
|
Yanıt: SiyahSancaktaR Ve HayaT
Yaslandım Kendime
/ardımda bana yaslanan yürek! artık kime yaslana/ yaslandım kendime, k/arlanan gecede, üşürken ellerim muhasebemin ağırlığında terledim; ne de yalnızmışım meğer, ağlamak ne de çok yakışırmış sîmama, sevmek yüreğime. yaslandım kendime, adımlarım geri sayarken fütursuzca korkularımı bağladım içimdeki zindana, cesaretimin yaralarını sarıp yola sevdalandım. ağzımda aşkın acımsı tadı, zihnimin kuyularında Yusufun sevme sanatı, terliyorum ayazda; ateşim içimde! yaslandım kendime, tâ derûnumu vuran notaların söze dokunan tınısında, söze dokunan her yüreğin içimde bıraktığı izle, kendime teselliler verdim, omuz oldum kendime belimi bükmesin diye hazan, süpürdüğüm yapraklar yüreğimin meyveleri olmasın diye. yaslandım kendime, içimin yakarışını dinleyeyim diye. yasladım kelimelerimi can evime dualarıma, sustum! ve öldü(m) kelimeler(imle)! /ölmek yakıştı bana/ |
| Saat: 03:13. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.6
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Altyapı bilgilerini okuduğunuz vBulletin yazılımı ForumAdası üzerinde lisanslı kullanılmaktadır.