
NASIL OLDUĞUMU BİLMİYORUM...
Kendime sorular sormayı,
Sorduğum sorulara cevaplar aramayı bıraktığımdan beri,
nasıl olduğumu bilmiyorum.
Belki iyi birşey bu,
Belki de değil.
Mutlu olduğumu zannediyorum,
Aksini düşünmek bile istemiyorum...
Sorunları dert etmekten vazgeçmek zor olsa da,
Başardığımı biliyorum,
İnancım zaten aksini kabul etmiyor.
Küçük mutluluklarım damlayarak kalbimi sardığından beri,
büyük mutlulukların varlığını aramadım.
Zaten büyük mutluluklar demek, kaybında büyük üzüntülere gebe demek.
Sütten defalarca yansa da ağzım yoğurdu üflemiyorum;
Belki de ön yargı ve güvensizlikten beslenmediğimden...
Üzülmemeye çalışıyor,
Üzülsem de meşgul etmiyorum içimi...
Ama bir polyanna da değilim elbette,
Benim de kırılma noktalarım var,
Kırgınlıklarımı alevlendirenleri öğrendim silmeyi...
Mutluluklarımın kıymetini biliyorum olabildiğince,
Ve her gün şükrediyorum,
Bu da kalbime yetiyor...
Zeze / 31.12.2017
Benzer Konular: