Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim

**Zeze** · 23 Mart 2025, 23:57

**Zeze** · 06 Nisan 2025, 22:22

Canım sıkıldı çoraplarımın söküklerini dikiyorum günlüğüm...
Hayatta bu kadar basit olabilseydi ama değil...
Annem hep şey derdi, "Dünya elden gidiyormuş, iğneyle iplik tutmuş" diye... Artık iğneyle iplikte tutamıyor sanki... Gerçi bu söz daha çok tasarrufla alakalı ama iğne demişken araya sıkıştırdım işte...

Çorabımın öncesi ve sonrası... Aslında konu çorap değil... Kalplerin çorap gibi tamir olamaması...

Kalbimizde ki kırıklarıda bu çorap gibi tamir edebilseydik keşke...
Çorap söküğünün tamiri mümkün, dikiyorsun ve eskisinden de sağlam oluyor.

Dikemesen de, atıp yenisini alıyorsun. Çokta zor değil...

Ya kalbimiz? Ne yenisini almak mümkün, ne de tamiri...
Yaralı yaralı ömrünü tamamlıyor işte...

Koca Volkan Konak'ın bile dayanmadı kalbi bu hayatın çilesine...

Neyse Volkan Konak demişken Cerrahpaşa şarkısını da serpiştireyim buraya, öyle noktalayayım satırlarımı...

Herkesun bir derdi var, durur içerisinde, durur içerisinde, oyy...

**Zeze** · 15 Nisan 2025, 23:43

Canım günlük, duygusallık çöktü yine üstüme...
Bugün, öğle yemeğinden sonra gördüğümüz yürümekte zorlanan kedi öyle sarıldı ki bacaklarıma, iş saati olmasına rağmen epey yanında kaldım kapı önünde.
Gitmeye yeltendiğimde o kırık beliyle yalpalayarak peşimden gelmeye çalışıp yere düşmeleri öyle acıttı ki içimi.
Ona o acıyı yaşatıp, o halde bırakan vicdanları düşündüm. Orada arabam olsa alır götürürdüm veterinere.
Elimden tek gelen belediyenin veteriner birimini aramak oldu, gerçi yönlendirdikleri numarayı ilgili yerden sesli olarak alıp, ikinci aramayı başka arkadaş gerçekleştirse de, ben arayalım diyip numara bulmasam, bakanların hepsi ah vah edip döndü işlerine.
Neyse ki aldı belediye kediciği, umarım iyileşir. İyileşemese bile (umarım iyileşir) son dakikalarını yolda oradan oraya birilerinden medet umarak acı içinde geçirmemiş olacak. Veya tekrar bir arabanın altında ezilme tehlikesi yaşamayacak, tek tesellim bu.

Ama insanlar çok kötü. Belediye ekipleri gelene kadar öyle endişe ve stres yaşadım ki. Kedinin acısını, çaresizliğini içimde hissettim. Ve sonuç olarak, bu akşam izlediğim, denk geldiğim her şey duygusallaştırmaya yetiyor.
Çocukken ya her şeyden habersizdik yada dünya bu kadar kirlenmemişti...
İnsanlığa kırgınım günlük...
İnsanlığın çöküşüne şahit oldukça utanıyorum insanlığımdan

**Zeze** · 18 Nisan 2025, 11:19

Kimseye bir zararın yoktur,
Kendi halindesindir,
Kimseye yük olmazsın,
Kendi işini kendin görürsün,
Sessiz nefes alırsın, iki düşünür bir söylersin,
Şaka adı altında yapılan imaları, boşver deyip geçersin, kıramazsın, incitmezsin kimseyi...

O kadar çok sessiz hareket edersin ama duruşun rahatsız ediyorsa birilerini, sessizliğin bile fazla gelir...

Attığın adım sessizde olsa batar çekemeyen birine.

Bazen diyorum gerçekten bazı insanlar hak ediyor kötü yöneticileri...

Samimiyetsiz samimiyetleri, şaka kelimesinin arkasına sığınanları kaldıramıyor insan belli bir yaştan sonra...

Bir gün biri fena denk gelecek çatlayan sabır taşıma...
Neyse...
Bugün cuma...
Allah'a havale ediyorum...
Herkes kalbiyle nafakalansın derler ya...
Kalbiyle nafakalansın herkes!

**Zeze** · 30 Nisan 2025, 21:32

Buraya aslında çok şey karalayasım var günlüğüm...
Ama şu an ne yeri, ne zamanı...
Şimdilik birlikte susalım mı?
Ama sadece şunu söylim,
hayatım kitap olsaydı, adını ne koyardım diye düşünürdüm hep.
Şu an buldum.
Zeynep'in Yolculuğu veya Zeynep'in Yolu olurdu sanırım.
Hayat yolculuğu nefes aldığımız sürece devam ediyor.
İyi, kötü, doğru veya yanlış bu yol benim yolum...
Şimdilik hoşça kal günlüğüm...

**Zeze** · 18 Mayıs 2025, 21:27

Çok işim var günlük ya. Şu dikiş makinesini salona getirip, dikiş işini aradan çıkarmam lazım. Havalar ısınmadı ki, kışlıklara ayar çekeyim.
Bayramda geliyor, bayram temizliği yapmak lazım. Camlar yine pis.
Önce camlardan ve perdelerden başlamak lazım. Off çok işim var.
Sanırım daha yağmur yok gibi ama meterolojiyede güven olmuyor ki
Neyse bir yarın olsun da plan yaparım artık.

**Zeze** · 20 Mayıs 2025, 13:01

Günlüğüm sence bir süre kendime internet detoksu mu yapsam, hiçbir yere, hiçbir şeye bakmasam. Kendi içime dönsem biraz?

Sadece kendimi motive edecek şeylere vakit ayırsam. Kamp gibi. Ama ruhu dinlendirme kampı diyelim biz buna.
Uygulayabilirsem hiç fena fikir değil aslında.
Neyse ben bunu bir düşünücem

**Zeze** · 21 Mayıs 2025, 01:44

Toyluk zamanlarımda çalıştığım iş yerinden 2011 temmuzdu tarihi net hatırlıyorum, ramazan başlamadan kısa süre önce ayrılırken, hakaretlere uğramıştım. İçlerindeki patronlardan daha doğrusu kız kardeşlerden bir tanesi vefat etmiş, cenazesi bugünmüş. Bir süre işten ayrıldıktan sonra kabuslarla uyandım. Zamanla geçti. Hayatta sorumluluklar artınca ve sorunlu çok insanla karşılaşınca, beterin beteriyle karşılaşınca, onlarla yaşananlar hafif kaldı içimde.

Onlara hiçbir zaman beddua etmedim, son paramı alamadığım halde etmedim ama bu akşam vefat edeni duyunca hakkımı helal ettim. Çünkü o en büyükleriydi ve her şeye koşturan oydu. Kardeşlerinin bir dalı kırıldı bundan eminim. Ablaları olmadan eksik kalacaklarını biliyorum.
Neden bilmiyorum, üzüldüm. Ben yine aynı ben, buna da duygusallaşmazsın di mi? O zaman ki anıları, onlarla iyi geçen anıları düşününce işte... Allah rahmet eylesin diyorum.

Duygusalım belki ama öyle fırtınalar gördüm ki güçlendim. Hayatım boyunca çok sınavlardan geçtim, bu dik, onurlu duruşum ve kimseye muhtaç olmadan ayaklarımın üstüne sapasağlam basışım hep geçtiğim sınavların beni güçlendirmesinin eseri.

Çünkü her zaman yaşadığım her şeyden ders çıkardım ve kimseye minnet etmedim, boyunda eğmedim ve her işimi kendim hallettim hep. Medet umunca, beklentiye girince yarı yolda kalacağını bilmenin gücüyle hep tek yürüdüm bu hayatın yollarını.

Benim için tabi hayat 2011 de başlamamıştı ama o zaman hayattaki duruşum şekillenmeye başlamıştı.

2011 de işten ayrılırken, o aylarda üst üste hastalanıp, grip olup defalarca antibiyotikler tüketmiştim ve bağışıklığım baya düşmüştü. Her doktora gittiğimde patronlar paranoyakça bana inanmıyor, her ince detayını soruyorlardı, ne gerek varmışçasına. En son işten ayrılmaya karar verdim. Dinlenirsem toparlarım diye düşündüm. Zaten ailemde çıkmamı istiyordu. Hastayım o yüzden ayrılıcam dediğim de, "Kanser misin" diyip tek hastalığın kanser olabileceğini, ölüm döşeğine gelmeden işten ayrılınmazmış gibi hakaretlere uğramıştım.

Hayat bumerang gibi, ne atıyorsan, dönüp dolaşıp sana geliyor. Kadın gripten ölmüş duyduğuma göre. Hafife aldıkları o gripten... Hikaye bu kadar. Hayat işte...

Hiçbir hastalık hafife alınmaz. Bugün parmağımıza batan küçük bir iğneden enfeksiyon kapıp ölebiliriz de... Bu yüzden hiçbir zaman kimsenin hastalığını ne hafife alır, ne de küçümserim.
Rabbim herkese sağlık, sıhhat ve şifa versin...

**Zeze** · 24 Mayıs 2025, 21:50

Naber günlük
Ay çok yoruldum. Camları sildim, üstüne birde perdeleri ütüleyip, sandalye tepelerinde astım onları.
Niye 1,70'in üstünde boyum yok ki benim
Canım çıktı. En sevmediğim ev işi camlar. Ütü demiyorum, ütü benim için kolay. Ama camlar, yükseklik korkum olmasa aslında oda kolaydır.
Neyse böyle işte.

**Zeze** · 29 Mayıs 2025, 13:39

Hayat...

[Sadece kayıtlı ve aktif kullanıcılar bağlantıları görebilir. ]

23 Mart 2025, 23:57	#191
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts. To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.

06 Nisan 2025, 22:22	#192
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Canım sıkıldı çoraplarımın söküklerini dikiyorum günlüğüm... Hayatta bu kadar basit olabilseydi ama değil... Annem hep şey derdi, "Dünya elden gidiyormuş, iğneyle iplik tutmuş" diye... Artık iğneyle iplikte tutamıyor sanki... Gerçi bu söz daha çok tasarrufla alakalı ama iğne demişken araya sıkıştırdım işte... Çorabımın öncesi ve sonrası... Aslında konu çorap değil... Kalplerin çorap gibi tamir olamaması... Kalbimizde ki kırıklarıda bu çorap gibi tamir edebilseydik keşke... Çorap söküğünün tamiri mümkün, dikiyorsun ve eskisinden de sağlam oluyor. Dikemesen de, atıp yenisini alıyorsun. Çokta zor değil... Ya kalbimiz? Ne yenisini almak mümkün, ne de tamiri... Yaralı yaralı ömrünü tamamlıyor işte... Koca Volkan Konak'ın bile dayanmadı kalbi bu hayatın çilesine... Neyse Volkan Konak demişken Cerrahpaşa şarkısını da serpiştireyim buraya, öyle noktalayayım satırlarımı... Herkesun bir derdi var, durur içerisinde, durur içerisinde, oyy... Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter MaVi bunu beğendi. To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts. To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.

15 Nisan 2025, 23:43	#193
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Canım günlük, duygusallık çöktü yine üstüme... Bugün, öğle yemeğinden sonra gördüğümüz yürümekte zorlanan kedi öyle sarıldı ki bacaklarıma, iş saati olmasına rağmen epey yanında kaldım kapı önünde. Gitmeye yeltendiğimde o kırık beliyle yalpalayarak peşimden gelmeye çalışıp yere düşmeleri öyle acıttı ki içimi. Ona o acıyı yaşatıp, o halde bırakan vicdanları düşündüm. Orada arabam olsa alır götürürdüm veterinere. Elimden tek gelen belediyenin veteriner birimini aramak oldu, gerçi yönlendirdikleri numarayı ilgili yerden sesli olarak alıp, ikinci aramayı başka arkadaş gerçekleştirse de, ben arayalım diyip numara bulmasam, bakanların hepsi ah vah edip döndü işlerine. Neyse ki aldı belediye kediciği, umarım iyileşir. İyileşemese bile (umarım iyileşir) son dakikalarını yolda oradan oraya birilerinden medet umarak acı içinde geçirmemiş olacak. Veya tekrar bir arabanın altında ezilme tehlikesi yaşamayacak, tek tesellim bu. Ama insanlar çok kötü. Belediye ekipleri gelene kadar öyle endişe ve stres yaşadım ki. Kedinin acısını, çaresizliğini içimde hissettim. Ve sonuç olarak, bu akşam izlediğim, denk geldiğim her şey duygusallaştırmaya yetiyor. Çocukken ya her şeyden habersizdik yada dünya bu kadar kirlenmemişti... İnsanlığa kırgınım günlük... İnsanlığın çöküşüne şahit oldukça utanıyorum insanlığımdan Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts. To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.

18 Nisan 2025, 11:19	#194
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Kimseye bir zararın yoktur, Kendi halindesindir, Kimseye yük olmazsın, Kendi işini kendin görürsün, Sessiz nefes alırsın, iki düşünür bir söylersin, Şaka adı altında yapılan imaları, boşver deyip geçersin, kıramazsın, incitmezsin kimseyi... O kadar çok sessiz hareket edersin ama duruşun rahatsız ediyorsa birilerini, sessizliğin bile fazla gelir... Attığın adım sessizde olsa batar çekemeyen birine. Bazen diyorum gerçekten bazı insanlar hak ediyor kötü yöneticileri... Samimiyetsiz samimiyetleri, şaka kelimesinin arkasına sığınanları kaldıramıyor insan belli bir yaştan sonra... Bir gün biri fena denk gelecek çatlayan sabır taşıma... Neyse... Bugün cuma... Allah'a havale ediyorum... Herkes kalbiyle nafakalansın derler ya... Kalbiyle nafakalansın herkes! Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts. To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.

30 Nisan 2025, 21:32	#195
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Buraya aslında çok şey karalayasım var günlüğüm... Ama şu an ne yeri, ne zamanı... Şimdilik birlikte susalım mı? Ama sadece şunu söylim, hayatım kitap olsaydı, adını ne koyardım diye düşünürdüm hep. Şu an buldum. Zeynep'in Yolculuğu veya Zeynep'in Yolu olurdu sanırım. Hayat yolculuğu nefes aldığımız sürece devam ediyor. İyi, kötü, doğru veya yanlış bu yol benim yolum... Şimdilik hoşça kal günlüğüm... Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts. To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.

18 Mayıs 2025, 21:27	#196
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Çok işim var günlük ya. Şu dikiş makinesini salona getirip, dikiş işini aradan çıkarmam lazım. Havalar ısınmadı ki, kışlıklara ayar çekeyim. Bayramda geliyor, bayram temizliği yapmak lazım. Camlar yine pis. Önce camlardan ve perdelerden başlamak lazım. Off çok işim var. Sanırım daha yağmur yok gibi ama meterolojiyede güven olmuyor ki Neyse bir yarın olsun da plan yaparım artık. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts. To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.

20 Mayıs 2025, 13:01	#197
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Günlüğüm sence bir süre kendime internet detoksu mu yapsam, hiçbir yere, hiçbir şeye bakmasam. Kendi içime dönsem biraz? Sadece kendimi motive edecek şeylere vakit ayırsam. Kamp gibi. Ama ruhu dinlendirme kampı diyelim biz buna. Uygulayabilirsem hiç fena fikir değil aslında. Neyse ben bunu bir düşünücem Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts. To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.

21 Mayıs 2025, 01:44	#198
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Toyluk zamanlarımda çalıştığım iş yerinden 2011 temmuzdu tarihi net hatırlıyorum, ramazan başlamadan kısa süre önce ayrılırken, hakaretlere uğramıştım. İçlerindeki patronlardan daha doğrusu kız kardeşlerden bir tanesi vefat etmiş, cenazesi bugünmüş. Bir süre işten ayrıldıktan sonra kabuslarla uyandım. Zamanla geçti. Hayatta sorumluluklar artınca ve sorunlu çok insanla karşılaşınca, beterin beteriyle karşılaşınca, onlarla yaşananlar hafif kaldı içimde. Onlara hiçbir zaman beddua etmedim, son paramı alamadığım halde etmedim ama bu akşam vefat edeni duyunca hakkımı helal ettim. Çünkü o en büyükleriydi ve her şeye koşturan oydu. Kardeşlerinin bir dalı kırıldı bundan eminim. Ablaları olmadan eksik kalacaklarını biliyorum. Neden bilmiyorum, üzüldüm. Ben yine aynı ben, buna da duygusallaşmazsın di mi? O zaman ki anıları, onlarla iyi geçen anıları düşününce işte... Allah rahmet eylesin diyorum. Duygusalım belki ama öyle fırtınalar gördüm ki güçlendim. Hayatım boyunca çok sınavlardan geçtim, bu dik, onurlu duruşum ve kimseye muhtaç olmadan ayaklarımın üstüne sapasağlam basışım hep geçtiğim sınavların beni güçlendirmesinin eseri. Çünkü her zaman yaşadığım her şeyden ders çıkardım ve kimseye minnet etmedim, boyunda eğmedim ve her işimi kendim hallettim hep. Medet umunca, beklentiye girince yarı yolda kalacağını bilmenin gücüyle hep tek yürüdüm bu hayatın yollarını. Benim için tabi hayat 2011 de başlamamıştı ama o zaman hayattaki duruşum şekillenmeye başlamıştı. 2011 de işten ayrılırken, o aylarda üst üste hastalanıp, grip olup defalarca antibiyotikler tüketmiştim ve bağışıklığım baya düşmüştü. Her doktora gittiğimde patronlar paranoyakça bana inanmıyor, her ince detayını soruyorlardı, ne gerek varmışçasına. En son işten ayrılmaya karar verdim. Dinlenirsem toparlarım diye düşündüm. Zaten ailemde çıkmamı istiyordu. Hastayım o yüzden ayrılıcam dediğim de, "Kanser misin" diyip tek hastalığın kanser olabileceğini, ölüm döşeğine gelmeden işten ayrılınmazmış gibi hakaretlere uğramıştım. Hayat bumerang gibi, ne atıyorsan, dönüp dolaşıp sana geliyor. Kadın gripten ölmüş duyduğuma göre. Hafife aldıkları o gripten... Hikaye bu kadar. Hayat işte... Hiçbir hastalık hafife alınmaz. Bugün parmağımıza batan küçük bir iğneden enfeksiyon kapıp ölebiliriz de... Bu yüzden hiçbir zaman kimsenin hastalığını ne hafife alır, ne de küçümserim. Rabbim herkese sağlık, sıhhat ve şifa versin... Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts. To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.

24 Mayıs 2025, 21:50	#199
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Naber günlük Ay çok yoruldum. Camları sildim, üstüne birde perdeleri ütüleyip, sandalye tepelerinde astım onları. Niye 1,70'in üstünde boyum yok ki benim Canım çıktı. En sevmediğim ev işi camlar. Ütü demiyorum, ütü benim için kolay. Ama camlar, yükseklik korkum olmasa aslında oda kolaydır. Neyse böyle işte. Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts. To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.

29 Mayıs 2025, 13:39	#200
Çevrimdışı Zeze Kullanıcıların profil bilgileri ziyaretçilere gizlidir.	Yanıt: Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim Hayat... [Sadece kayıtlı ve aktif kullanıcılar bağlantıları görebilir. ] Paylaş Share this post on Digg Del.icio.us Technorati Twitter To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts. To view links or images in signatures your post count must be 10 or greater. You currently have 0 posts.

Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 5 (0 üye ve 5 konuk)

Karahindiba Masumluğunda Çocuksu Kalbim

ForumAdası üyelerinin kişisel sayfaları olarak da kullanabilecekleri; günlük tutabilecekleri ve hoşuna giden görsel, yazı paylaşımlarında bulunabilecekleri bölüm.