İnsan, ömrü boyunca pek çok ümitler peşinde koşar ve daima bir şeylerin gerçekleşmesini bekler durur. Gerçekleşmesi geciken idealler ise kişileri zor durumda bırakır. Zamanında giderilmeyen ihtiyaçlar ihtiyaç olmaktan çıkabilir; ama bunun beklentisi insanı yıkar. Yokluğa da dayanabilmenin bir sınırı vardır. Dayanma sınırı aşılırsa, bir şeyin varlığı ile yokluğu artık o kadar önemli değildir. Beklentiler uğruna tahammül sınırına gelmiş kişiler için söylenir.